Síðasti bærinn í dalnum

Sum skrif í gestabókum eru leyndir fjársjóðir. Hér er ein slík færsla, myndin er teiknuð af mér í tölvunni eftir frummyndinni sem er í bókinni.

7.9.‘87

HREYSTIMANNAFÉLAGIÐ
VAR HÉR.

Í þennan ágæta stað erum við komnir fjórir félagar í HMF. Var okkur tekið sem höfðingjar væru á ferð, boðið í stofu og á borð borið kaffi og kökur. Höfum vér riðið norðan jökla og drepið niður í tjald í tjaldagil við Brytalæki og svo í Hvanngili.

Vosbúð mikil hefur oss búin verið og hefur lítt verið á henni látið. Höfum við í þessu volki staðið hartnær 5 dægur. Þrátt fyrir vosbúð þessa teljum við oss hafa hamingjuna höndlað og er það fyrir tilstilli fegurðar og kyngikrapts Fjallabaka.

Gerum nú stutta sögu og drepur þar niður er Þórólfsá heitir. Litum við þá Fljótsdalinn og varð á orði: Fagur er dalur þessi er fyrir oss liggur og mun það ráð nærtækast að ganga þar til húsa og biðja ásjár. Fór það sem áður segir og mun það oss aldreigi úr minni líða og er það mál vort að hér búi höbbðingjar góðir og biðjum við alla hér lengi lifa og hamingju höndla. Heitum við ok ævarandi vináttu og tryggð.

Látum við hér fylgja með söng vorn einn er svo hljóðar:

Úti er úldin súld
fólkið hímir í höm
eins og hanar
hanar á heljar
hanar á heljarþröm.
er‘ða nema von
þó Ari Þari fari
á spánska bari.

Úti er fjúk og skaf
fólkið fennir í kaf
en Helga Hafstað
leggur spik af
af og til aftan að.
er‘ða nema von
þó Dísa Skvísa
selji ís í brauði.

Sandur er út‘um allt land
blandaður steinum í bland
en klettar detta í
hafið og skvetta á
Gretti og slökkva hans eld.
er‘ða nema von
þó rykið fjúki í
kokið á Loka í roki.

Úti er vosbúð og regn
fólkið blotnar í gegn
að teyga í tjaldi
með tappann í haldi
og vökva uns verður um megn.
er‘ða nema von
þó raki og klaki
braki að fjallanna baki.

Sveinbjörn Grön.
Ragnar Ómarsson
Þorsteinn Narfason
Rúnar

Þar sem ég bý þarna rétt hjá þykir mér rétt að benda á að þetta slys átti sér ekki stað þar sem malbikið endar, heldur líklega um 3 km innar eftir veginum.

Slysstaðurinn er við afleggjara heim að bæ, en við alla afleggjara myndast sérstaklega miklar holur í veginum og er geta þær jafnvel skotið vel vönum skelk í bringu ef maður er óviðbúinn eða lendir skakkt á þeim.

Því er ekki að neita að þar sem malbikið endar við Múlakot er ekki til neinnar fyrirmyndar, en það vill svo vel til að malbikið er svo óslétt áður en komið er að endanum á því að það eru allir búnir að hægja á sér niður í 60 þegar þeir keyra fram af!

Fljótshlíðarvegur er mjög vinsæll ferðamannavegur, bæði Íslendingar og erlendir ferðamenn leggja leið sína um hann í hundraðavís á góðum degi eins og var í dag. Hann er allur úr grófustu möl sem er mjög laus í sér ofan á og miklar holur í hörðum vegbotninum mjög víða. Til að kóróna þetta þá var hann mjókkaður(!) fyrir um tveimur árum þ.a. nú verða allir að hægja verulega á sér til að geta mætt bíl ella eiga það á hættu að missa stjórn á ökutæki sínu.

Þessi vegur er bara orðinn þannig að ekki þarf óvanann til að lenda í slysi á honum.

	Algengt að erlendir ökumenn velti bílum á malarvegum
Ábyrgðarmaður færslu Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Jæja, þar sem nú er verið að taka fjárræktina föstum tökum, með gæðastýringu, skýrsluhaldi og því öllu þá eru nú notaðar nýjustu aðferðir sem boðið er upp á. Nú hafa Bændasamtökin komið frá sér hinum nýja Fjárvísi sem er á netinu og eru þar inni öll gögn frá örófi (svona næstum því) af sauðfé á Íslandi. Svo ég skellti mér í djúpu laugina og fékk skrifaðgang í Fjárvís... Vil samt áður en lengra er haldið bara taka fram að ég er nokkuð viss um að þetta sé í besta lagi með þetta kerfi, það er bara ég sem er að lenda í hnökrum.

*** Sennilega skilur enginn þennan póst nema sauðfjárbændur og svoleiðis lið ***

Allar upplýsingar síðasta árs, sem var fyrsta árið okkar í skýrsluhaldinu, voru forskráðar í kerfinu, þ.e. eftir skil haustbókar. 

Það fyrsta sem ég gerði var að "drepa" nokkrar rollur sem voru ekki lengur í hópnum og gekk það nú bara ágætlega. Eftir það fór nú ýmislegt að koma í ljós sem var sent í langri ritgerð inn á Bændasamtök.

Svo ætlaði ég að setja á nokkrar af gimbrunum sem komu eftir skil haustbókarinnar. Þær eru komnar að burði svo ekki gekk að setja þær í sláturhúsið. Þá vill kerfið meina að öll lömb sem vantaði í haust hafi verið slátrað... og það er ekki hægt að "lífga við" lömb sem eru dauð (þó hægt að gera það við fullorðið fé).

Svo ætlaði ég að gefa ásetningslömbunum fullorðinsnúmer og var að skoða hvort listinn í tölvunni passaði nú ekki við bókina, með hliðsjón af atriðinu á undan. Þá sá ég að það vantaði lömb. Og fleiri lömb. Stuttu seinna var ég búin að átta mig á því að ásetningslömb undan ám sem var slátrað síðasta haust eru ekki inn í kerfinu. Þar sem ærin er dauð virðast lömbin ekki geta verið til... eða eitthvað.

Þetta voru nú stærstu atriðin sem ég bað um að þyrfti að gera eitthvað fyrir mig. Af öðrum atriðum má nefna að æviferilsskrá ánna birtist ekki (þ.e. hún kemur upp tóm), í sláturyfirliti síðasta árs vantar flokkun (gefin er fallþunginn samt...). Hér vantar náttúrulega líka lömbin undan kindum sem var fargað... Það væri ágætt að hafa þau inni ef lambið á móti er á lífi, sérstaklega þar sem það vantar allan grunn í þetta skýrsluhald.

Annars er þetta flott, eins og ég sagði efst þá held ég að þessi atriði séu svona byrjendaerfiðleikar hjá mér, sérstaklega þar sem það er bara eitt undirliggjandi ár í skýrsluhaldi. Ég er búin að setja inn nokkrar ættmæður í kerfið til að geta rakið mínar kindur, þó mórauðar og styggar séu. Þá er svo skemmtilegt að geta valið sæðingahrúta langt aftur um áratugi þar sem þeir eiga við.

Ekki er mælt með því að bændur með isdn noti fjárvís á netinu, en það er nú samt vel hægt, bara að fylgjast með rásastöðunni, og klikka þær niður aftur á milli.

Það er þægilegt að skrá afdrif, slátrun, fang og burð. Helsta vandamálið liggur e.t.v. í að lista ásett lömb sem ekki eru komin með gripanúmer. Svo vill mamma líka geta prentað út fjárbókina eins og hún leggur sig. Málið er nú samt að vera einmitt ekki með þetta á pappír. Við fengum útprentaða bók sem við notum út í fjárhúsi og færum svo gögnin inn á netið eftir á.

Í lokin þá verð ég að segja frá því að svo var ég að gefa þeim gimbrum sem eru í kerfinu gripanúmerin sín og tókst náttúrulega að gefa einni skakkt númer (eftir að merkið var komið í hana) svo ég verð víst að senda bændasamtökunum annan póst og biðja um leiðréttingu....

Ég nefndi í fyrri færslu þær Blesu og Gæfu og sögu af þeim en hún kemur núna.

Þær Blesa og Gæfa voru fæddar hvor á sínu árinu, 1994 og 1995, en líklega samt alsystur. Báðar svartblesóttar. Vorið 2005 eru þær orðnar heldur aldraðar fyrir ær, eða 10 og 11 vetra.

Báðar voru tvílemdar og voru færðar í hús nýbornar. Ekki tókst þetta nú betur en svo að bæði lömb Blesu drápust af ókunnum orsökum. Ég var sjálf ekki heima þegar þetta gerðist, kom um tveimur dögum seinna. Þegar ég kom út í fjárhús sá ég þær báðar þar, hvora með sínu lambinu og ályktaði auðvitað að þær væru báðar einlembdar. Frétti svo fljótt hið rétta. Næstu daga kom svo betur í ljós að Blesa var að fóstra bæði lömb systur sinnar, það var sitt á hvað sem lömbin voru hjá þeim.

Þegar þeim var sleppt út gættum við þess að þau færu öll saman. Fyrst voru þær í túninu einhvern tíma en svo heima við áfram nokkuð lengi. Að síðustu hvarf öll fjölskyldan til fjalla.

Nokkrum vikum síðar kom Blesa ein heim, jarmandi sorgartóni. Hafði greinilega orðið viðskila við systur sína og lömbin. Mér var skapi næst að fara í bíltúr með hana og reyna að finna hin, þar sem hún lét svoleiðis í nokkra daga.

Það fylgja hér tvær myndir af þeim öllum. Blesa er sú einhyrnda. Lömbin skiluðu sér aldrei af fjallinu, en ég sá sérstaklega eftir blesóttu gimbrinni sem hefði líklega fengið að heita Gæfu-Blesa eftir báðum mæðrum. Hin er mórauð og sést svolítið verr á myndunum, en hún er þarna samt.

Blesu og Gæfu var svo báðum lógað haustið 2005, enda vel fullorðnar. Blesa leyfði mér iðulega að klóra sér bak við eyrun og kom alltaf ef ég kallaði að ég væri með tuggu.